Amadis De Gaulle

Philippe Do (Amadis), Katia Velletaz (Oriane), Pierre-Yves Pruvot (Arcalaüs), Hjördis Thébault (Arcabonne), Liliana Faraon (Urgande/Une Coryphée)
Solamente Naturali, Musica Florea, Didier Talpain

Terwijl de Eeuw van de Verlichting op zijn eind liep gedurende de regeringsperiode van Louis XVI en Marie-Antoinette ging de jongste zoon van Bach, Johann Christian, naar Parijs om zijn opera Amadis de Gaule te presenteren. Dit was een bewerking van het libretto van Quinault voor componist Lully. De componist Johann Christian Bach vormt min of meer de brug tussen de muziek van de barok en die van de klassieke periode. Dat is ook in dit werk goed te horen. Dit is een bijzondere uitgave in boekvorm, erg fraai vormgegeven met mooie lettertypes en inclusief twee cd’s waarop de opera prachtig wordt uitgevoerd door de oude muziek-specialist Didier Talpain met zijn ensemble en met uitstekende solisten:

"Je zou willen dat elke opera zo werd gepresenteerd: in boekvorm. Boordevol achtergrondinformatie, historische duiding, receptiegeschiedenis, bespreking van de plot. Zo kom je alles te weten wat er over Amadis de Gaule van Johann Christian Bach maar te zeggen valt en ben je optimaal voorbereid. Je weet dan bijvoorbeeld dat de première in 1779 een regelrechte flop was – niet zozeer muzikaal, maar omdat de Parijzenaars het de Londense Bach niet gunden om met Frans erfgoed aan de haal te gaan. Want het verhaal over de Gallische prins Amadis was al vaker op muziek gezet, vanzelfsprekend door Fransen. Pas in 1980 werd het werk weer onder het stof vandaan gehaald, de KRO maakte er een LP van. Goed dat dat nu dunnetjes wordt overgedaan, want het is een echt tijdsdocument. De opera is grotendeels doorgecomponeerd, met weinig losse delen; opmerkelijk modern is ook de rijke orkestratie, met stevig bezette blazers. Deze uitvoering is een genot, met de tenor Philippe Do als uitblinker, die de gevoelige aria’s van Amadis met gepaste bescheidenheid neerzet - Amadis is namelijk allerminst een held. Dirigent Didier Talpain haalt stevig de zweep over het orkest, waardoor hij een element van Sturm und Drang in de muziek aanbrengt."
Klassieke Zaken Magazine - Jos van der Zanden (1-2013)