Piano Sonata No.1/Miroirs/Sonatine

Hannes Minnaar (piano)

In 2010 leverde pianist Hannes Minnaar een unieke prestatie door derde te worden tijdens de prestigieuze Koningin Elizabeth-wedstrijd in België, de hoogste onderscheiding ooit door een Nederlandse pianist behaald. “Een meester in glasheldere articulatie en fijnzinnigheid”, noemde de Belgische Standaard hem. Het zijn kwaliteiten die uitstekend van pas komen op dit debuutalbum. De ‘Eerste Sonate’ van Rachmaninov wordt zelden opgenomen en vormt met zijn weerbarstig karakter en technische moeilijkheidsgraad een grote uitdaging. Een prachtig contrast met het genuanceerde en kleurrijke palet van de ‘Miroirs’ van Ravel.

Sergei Rachmaninov, Piano Sonata No. 1
 1. Allegro moderato 13:44
 2. Lento 09:14
 3. Allegro molto 14:43 

Maurice Ravel, Sonatine
 4. Modéré 04:14
 5. Mouvement de menuet 03:01
 6. Animé 03:58 

Maurice Ravel, Miroirs
 7. Noctuelles 05:03
 8. Oiseaux tristes 03:58
 9. Une barque sur l'océan 07:54
 10. Alborada del gracioso 07:01
 11. La vallée des cloches 05:42

"Het lijkt toeval maar dat is het niet. Sinds de Doopsgezinde Kerk in Deventer wegens renovatie voorlopig(?) niet meer beschikbaar is als opnamelocatie, hebben platenproducers hun blik van het noordoosten naar het zuidwesten gewend. Hoe je het ook wilt noemen - een noodsprong, of van de nood een deugd maken - de resultaten zijn frappant. De riante en heldere akoestiek in de Westvestkerk van Schiedam blijkt namelijk optimaal geschikt voor registraties van solisten en kleine ensembles. Drie recent verschenen cd’s bevestigen het. De nieuwe opname van het Suleika Trio (Ravel en Olthuis), het eerste solorecital op cd van pianist Hannes Minnaar (Rachmaninov en Ravel) en ook de bonuscd van harpiste Lavinia Meijer (Glass) in de box van Aangenaam Klassiek klinken alle drie als een klok. Wie deze kerk voor klassieke muziek heeft ontdekt verdient een pluim! Zoveel goede en vooral stille ‘studio’s’ zijn er niet. Die pluim gaat dus naar Aad Jordaans, voormalig voorzitter van het kerkgenootschap. Een andere outsider in de k ssieke muziek, de kunstenares Dorine de Vos, verdient ook een medaille. Ik zal het maar meteen bekennen: ze is een dierbare vriendin van mij. Al zullen veel mensen, zonder dat ze het weten, vast ook kennis hebben gemaakt met haar speelse creativiteit en onstuitbare drang om met haar vaste team een oud gebouw of een verwaarloosd industrieel complex om te toveren tot een spectaculaire ‘nieuwe’ locatie. Wie wel eens in Hotel New York in Rotterdam of in Villa Augustus in Dordrecht is geweest, weet waar ik het over heb. Juwelen waar het aangenaam toeven is. Maar ze heeft nog veel meer tot stand gebracht dan historisch erfgoed behoeden voor afbraak. Zonder haar opdracht zou het Suleika Trio bijvoorbeeld nooit dat ontroerend verstilde pianotrio van Kees Olthuis op de lessenaars hebben gekregen. Dorine wil daarmee een postume hommage brengen aan haar in 2002 overleden echtgenoot, de schilder en decorontwerper Harry Wich. Ter gelegenheid van zijn imaginaire tachtigste verjaardag verscheen in 2007 een bijzonder vormgegeven boek van haar hand over hem. Toen ging ook het pianotrio van Olthuis, de voormalige fagottist van het Concertgebouworkest, in première. Meestal léés je uitsluitend over zulke hartverwarmende momenten in de muziekhistorie. In t geval had ik het voorrecht er met mijn neus boven op te kunnen staan. Zowel bij de première in de Amstelkerk van Voyage à l’horizon ... Seul… (de titel verwijst naar een schilderij van Wich), als onlangs bij de presentatie van de cd met dit trio in dezelfde Amsterdamse kerk. De combinatie met het magnifiek gespeelde pianotrio van Ravel werkt wonderbaarlijk goed. Bovendien volgt tot slot nóg een première: een trioarrangement van Ravels altijd weer verbluffende Alborada del gracioso. Maurice Lammerts van Bueren, de pianist van de Suleika’s, heeft voor een briljante metamorfose vol instrumentale verrassingen gezorgd. Het toeval wil dat de Spaans getinte aubade van Ravel ook een prominente plaats inneemt op de soloplaat van Hannes Minnaar, die de Eerste pianosonate van Rachmaninov koppelt aan de Sonatine plus de complete Miroirs van Ravel. Vooral in deze vijf schetsen speelt Minnaar zijn hoogste troeven uit. Het is fascinerend om te horen hoe hij kan kleuren en boeiende, soms mysterieuze vergezichten weet te s gereren. Topklasse! Geen wonder dat hij zulke hoge ogen gooide op de concoursen van Genève (tweede prijs) en Brussel (derde). Minnaar is volgens mij nu ook rijp voor de hoogst denkbare onderscheiding die hier wordt vergeven: de Nederlandse Muziekprijs. Kom op: meld je aan!"
Klassieke Zaken Magazine.

"For his debut CD [Minnaar] displays further attributes as a convincing tonal colourist and ardent Romantic. I was much taken with the sound world Minnaar creates for the Ravel, abetted by the recording - neither too intrusively close up nor too resonantly distant...'Oiseaux tristes' is particularly fine, while the digital challenges of 'Alborada' are deftly addressed...He's a natural talent with a bold streak."
Gramophone Magazine - December 2011

"Refulgent Rachmaninov from a brilliant Dutch pianist. He roots Ravel's Sonatine in classical poise and presents a warm, technicoloured account of Miroirs."
BBC Music Magazine - January 2012 ****

"This is indeed an astonishing debut: the young Dutch pianist Hannes Minnaar manages the prodigious feat of making Rachmaninov’s First Piano Sonata sound not a second too long… Minnaar is faultless in pacing the outer movements to attain coherence of the whole, and the strongest possible sense of direction."
International Record Review - February 2012