Alkan: Paraphrases, Marches & Symphonie For Solo Piano Op.39

Mark Viner (piano)

De Britse pianist Mark Viner zet zijn complete Alkan-cyclus voort met het 4e deel, dat een van de meest buitengewone pianowerken van de 19e eeuw bevat; de Symfonie voor piano solo. Het is een van Alkan's meest duistere, gepassioneerde concepten, met zijn declamatorische intonatie, hartstochtelijke uitbarstingen en torenhoge climaxen, allemaal gebonden door een strak georganiseerde structuur. De akkoorden, dikke, akkoordische tremoli en volleys van dubbele octaven creëren een waarlijk symfonisch klankspectrum. Ook opgenomen zijn de Drie marsen "quasi da cavalleria" Op. 37, de spookachtige Treurmars Op. 26 en de feestelijke en pompeuze Triomfmars Op. 27. Mark Viner's complete Alkan cyclus krijgt steeds meer internationale aandacht. Het 3e deel, met de massieve Grande Sonate, werd bekroond met de prestigieuze Gramophone Award, evenals met de CD van de Maand in International Piano. "Voor de tweede CD in zijn gigantische 17-CD project om alle muziek van Alkan op te nemen geeft Mark Viner ons de 25 Préludes met een voorbeeldig muzikaal vakmanschap en zekerheid...maakt je gretig naar verdere uitgaven van deze uitmuntende en zeer ondernemende pianist" (Bryce Morrison in International Piano). Viner's vorige opname van de Alkan Etudes Op 35 kreeg 5 sterren en CD van de Maand in BBC Music Magazine, zowel als 5 sterren in The Guardian ("Viner rises to Alkan's extraordinary challenges").

Alkan, C.V.:
 Salut, cendre du pauvre op. 45 (Paraphrase)
 Super flumina Babylonis op. 52 (Paraphrase)
 3 Marches quasi da cavalleria op. 37
 Etudes dans tous les tons mineurs op. 39 Nr. 1-4

"Vier delen uit de Twaalf etudes in mineur op. 39 van de Franse pianist-componist Charles-Valentin Alkan (1813-1888) vormen samen de Symfonie voor piano solo. Dit is ongetwijfeld een van de opmerkelijkste pianowerken uit het midden van de negentiende eeuw. Hoewel het stuk net als het driedelige concerto uit dezelfde reeks etudes behoort tot de eerste solowerken in deze vorm, kreeg het bij lange na niet de erkenning die het verdiende. Ja, Alkan was een bewonderd en gevreesd pianist – Liszt liet zich ooit ontvallen dat Alkan de enige was die hem als pianist nerveus kon maken – maar zijn groots opgezette en duivels lastige pianowerk was voor velen een brug te ver. Pas ver in de twintigste eeuw kwam er enige waardering. Piano Classics brengt een zeventiendelige reeks uit met alle pianowerken van de nog altijd onderschatte en enigszins vergeten componist. De Engelse pianist Mark Viner geeft op volume 4 de Symfonie voor piano solo in elk geval alle aandacht. Hij speelt het sluitstuk van deze cd met bravoure, zonder de poëzie en de gelaagdheid uit het oog te verliezen. Zijn pleidooi strekt zich verder uit tot wat kortere en direct aansprekende marsen en werken als Salut, Cendre du Pauvre op.45 en een jubelend Alleluia op. 25."
Klassieke Zaken Magazine 1-2021

"Another exceptional release from this outstanding British talent."
Gramophone Magazine - April 2021