De Lange: Requiem

Netherlands Chamber Choir, Uwe Gronostay

"Mede-oprichter van het Amsterdams Conservatorium, DaniÙl de Lange (1841 - 1918), was een veelzijdig musicus. Als cellist, kerkorganist, koor- en orkestdirigent maakte hij ook naam in het buitenland. Hij verbleef o.a. in Brussel, Wenen, Polen, RoemeniÙ en Parijs. Uit zijn "Parijse tijd" is dit Requiem (1868) afkomstig. De bezetting bestaat uit twee vierstemmige koren en twee solisten ensembles; sopraan, alt, tenor en bas. De Lange lijkt hiermee terug te blikken op koorpraktijken uit eind 16e en begin 17e eeuw (Italiaanse dubbelkorigheid) maar het muzikale idioom is echter eigentijds. Het requiem biedt een grote verscheidenheid aan uitdrukking en stemming. Het requiem was aanwezig in de catalogus van het Haags Gemeentemuseum en is "herontdekt" door Willem Noske. Het Nederlands Kamerkoor onder leiding van Uwe Gronostay heeft met een mooie uitvoering terecht de aandacht gevestigd op dit "monument" in de a capella koormuziek van de 19e eeuw."
(L.W) - Muziekweb.nl

Daniël de Lange:
 Requiem

"We mogen blij zijn dat oudere opnamen van NM Classics opnieuw uitkomen op het label Brilliant. Het gaat om muziek van Nederlandse componisten die ooit aan de vergetelheid werden ontrukt, maar het lijkt alsof ze na een korte opleving opnieuw worden teruggedrukt in diezelfde vergetelheid. In 1994 was het een openbaring toen het Requiem van Daniël de Lange (1841-1918) uitkwam, dat door violist en musicoloog Willem Noske uit de archieven was opgediept. Dit staaltje van a capellazang, zoals je dat in negentiende-eeuwse muziek zelden tegenkomt, stamt uit 1868. De bezetting is een koor van tweemaal vier stemmen plus twee solistenkwartetten. Het kan niet anders of De Lange heeft de koormuziek van rond 1600 grondig bestudeerd. Het resultaat is een pakkend mengsel van vrome sereniteit en felle dramatiek. Dit Requiem wordt omlijst door werken van twee andere Nederlanders: Diepenbrocks Caelestis Urbs Jerusalem, toppunt van verfijnde polyfonie in vijf wonderbare minuten, en drie Duitstalige motetten van Julius Röntgen vol virtuoze vocalistiek. Het Nederlands Kamerkoor en dirigent Uwe Gronostay kregen er in 1995 een zeer verdiende Edison Klassiek voor. Het juryrapport sprak van “een witte raaf op koorgebied”. Daaraan hoef ik niks toe te voegen. Prachtig."
Klassieke Zaken Magazine 3/4-2021