Lelio Ou Le Retour a La Vie

Herbert Lippert, Geert Smits, Joachim Bissmeier & Wiener Singakademie, ORF Radio-Symphonieorchester Wien, Michael Gielen

Hector Berlioz' monodrama Lélio ou La Retour à la vie was bedoeld als een vervolg op de Symphonie fantastique, voor het eerst opgevoerd in het Parijse Conservatorium in 1830, als het tweede deel van de episode uit het leven van een kunstenaar. Hij had het zesdelige stuk geschreven en gecomponeerd tijdens zijn reizen naar en in Italië; ook gebruikte hij gedeeltelijk materiaal dat hij al had geprefabriceerd voor o.a. de prestigieuze Prijs van Rome.

Berlioz en de Ierse Shakespeare-actrice Harriet Smithson, wier afwijzing hij had proberen te compenseren in de Symphonie fantastique, trouwden in 1833. (Dat het huwelijk geenszins de vervulling van alle dromen was, mag niet worden verhuld) In zijn memoires over de première van Lélio in december 1832 in het Parijse Conservatorium schreef Berlioz over zijn latere echtgenote: "... de hartstochtelijke trek van het werk, de vurige melodieën, de liefdesuitroepen, de woede-uitbarstingen [...] moeten op haar gevoelige natuur en haar dichterlijke verbeelding een even onverwachte als diepe indruk hebben gemaakt. [Toen de acteur Bocage in het monodrama de rol van Lélio (de mijne dus) voordroeg, sprak hij de volgende woorden: "Ach, zou ik haar vinden, deze Julia, deze Ophelia, om wie mijn hart huilt! [...]', dacht ze: 'Mijn God! ... Juliet, Ophelia ... geen twijfel dat hij mij bedoelt ... En hij houdt nog steeds van mij ...'"

Michael Gielen dirigeert het Weens Radio Symfonie Orkest en de Wiener Singakademie met Herbert Lippert en Geert Smits als eersteklas solisten en Joachim Bissmeier als verteller in deze aangrijpende live-opname vanuit het Weense Konzerthaus op 7 december 2000.

Berlioz:
 Lelio