Sonatas For Violin & Harpsichord

Isabelle Faust (violin) & Kristian Bezuidenhout (harpsichord)

Door driestemmig te componeren konden barokcomponisten laten zien dat zij contrapunt, melodie en harmonie konden synthetiseren - een compositorisch ideaal dat Bach nooit meer zo perfect verwezenlijkte dan in deze exquise sonates voor viool en obbligato klavecimbel, die hij zijn hele leven lang voortdurend heeft herzien.

Isabelle Faust has never cultivated the whale-boned red-carpet glamour that many female soloists feel obliged to pursue. On stage and off, the German violinist's manner is relaxed, her style understated. She sports a gamine, Jeanne d'Arc crop and, save for the tell-tale violinist's love-bite just below her jaw, you might guess her to be an architect or an academic. In a way, she is both, for an appreciation of musical structure and an interest in historical research are integral to her work.

Bach, J S: Sonatas for Violin & Harpsichord Nos. 1-6, BWV1014-1019
 No. 1 in B minor, BWV1014
 No. 2 in A major, BWV1015
 No. 3 in E major, BWV1016
 No. 4 in C minor, BWV1017
 No. 5 in F minor, BWV1018
 No. 6 in G major, BWV1019

"We noemen ze vioolsonates, maar eigenlijk zijn het triosonates: twee 'zangstemmen' (viool en discant van het klavier) en begeleiding (baskant klavier). Bij Bachs Sonates BWV 1014-19 zou ook een gamba mee kunnen doen. Wie Bach speelt moet tegenwoordig zo’n beetje een halve musicoloog zijn. Welke stemming, al dan niet vibrato, wat voor instrument, tot op welke hoogte ornamentiek, welke frasering en tempo? Isabelle Faust en Kristian Bezuidenhout hebben hun antwoord paraat. Bijvoorbeeld weinig versieringsformules, behalve in heel langzame delen. En een ingehouden vibrato zonder opsmuk. De vioolklank is pregnant genoeg en zou met meer kleuring teveel de aandacht naar zich toetrekken. Soms overstemt hij toch al de melodieën op het clavecimbel. De Jacobus Stainer uit 1658 van Faust klinkt wat rauw en ongepolijst tegenover het milde clavecimbel (een modern instrument naar een Johann Gräber uit 1722), zeker als de viool meerstemmig speelt. Muzikaal gezien is het een feest, zeker de vinnige presto’s. Wat een ontlading ook in de uitbundige allegro’s en vivace’s, met canons, fugatische aanzetten of dartele dansritmen. Je kunt je heel goed voorstellen dat zoiets indertijd in huize Bach eindeloos veel speelplezier heeft geboden – naar het schijnt was dat het doel van deze muziek."
Klassieke Zaken Magazine 1-2018

"Faust and Bezuidenhout played these sonatas a lot in concert before taking them into the studio and it shows – both in the detail and the trust that allows for real risk-taking...Can I find fault with this set? No, I cannot. It’s an eloquent and beautifully recorded homage to the composer and demands to be in the collection of all Bach lovers post-haste."
Gramophone Magazine - March 2018

"The music should always wear its deft counterpoint lightly, wide-eyed as a spring day. In their new recording Isabelle Faust and Kristian Bezuidenhout understand this perfectly…However uplifting the individual contributions are throughout, that consummate sense of partnership prevails…a set that celebrates life from first note to last."
BBC Music Magazine - April 2018 *****