Weinberg: Piano Quintet Op.18 (Orchestra Version)

Elisaveta Blumina (piano) & Georgian Chamber Orchestra Ingolstadt

Shostakovich premiered his wildly successful piano quintet in 1940. Five years later, his new young friend Mieczys?aw Weinberg premiered one of his own. For that occasion, on 18 March 1945, the 25-year old Weinberg secured the services of the Bolshoi String Quartet and a 30-year old pianist, already famous by then, named Emil Gilels. The Quintet Op. 18 is undoubtedly one of the great chamber pieces of its time and is a superb entry-point into the world of Weinberg. As with any truly great masterpiece, a work like the Piano Quintet benefits from, and indeed demands, many divergent interpretations. This also includes different versions of the work, such as this arrangement for chamber orchestra, reflecting the fact that Weinberg himself arranged several of his works for chamber orchestra; and his friend Shostakovich’s string quartets have also popularly lent themselves to such arrangements. This orchestral version gives us just one more way to discover and enjoy Weinberg’s ingenious legacy to his belated but finally eager public.

Weinberg:
 Piano Quintet, Op. 18 (Arr. M. Baier for Orchestra)
 Children's Notebook No. 1, Op. 16
 Children's Notebook No. 2, Op. 19

"De pianiste Elisaveta Blumina is een onvermoeibaar pleitbezorger voor het oeuvre van Mieczyslaw Weinberg (1919-1996). Zijn gehele familie werd in de Tweede Wereldoorlog uitgemoord door de nazi’s. Zelf was hij vanuit zijn geboorteplaats Warschau nog op tijd uitgeweken naar de Sovjet-Unie, waar hij in 1941 afstudeerde aan het conservatorium van Minsk. Hij leerde Sjostakovitsj kennen, die zijn grote voorbeeld zou worden: ‘Het was alsof ik opnieuw geboren werd’, vertelde hij later over de ontmoeting. Toen Weinberg eens bij een antisemitische zuivering gearresteerd werd, schreef Sjostakovitsj een brief aan Stalin persoonlijk. Zo redde hij het leven van zijn vriend. Het Pianokwintet op. 18, hier gespeeld in een bewerking voor piano en kamerorkest, stamt nog uit de oorlogsjaren. Geen wonder dat het aan Sjostakovitsj doet denken, rusteloos en speels tegelijk, nu eens bijtend sarcastisch, dan weer hypergevoelig op het sentimentele af. Bij de première speelde niemand minder dan Emil Gilels de pianopartij. De Children’s notebooks (zoals de Engelse vertaling van de Russische titel luidt) dateren uit dezelfde tijd. Weinberg heeft ze oorspronkelijk voor zijn dochter gecomponeerd, maar ze doen allesbehalve kinderachtig aan. De miniaturen zijn juweeltjes in de handen van Elisaveta Blumina."
Klassieke Zaken Magazine 6-2020