Cloud Dance

De overleden grote Collin Walcott maakte zijn volledige ECM-debuut op Cloud Dance (na drie jaar eerder te zijn verschenen op trio's/solo's), waar hij werd vergezeld door de Gateway-drie-eenheid - John Abercrombie, Dave Holland en Jack DeJohnette - om een ??van zijn krachtigste albums die ooit ECM's vinyl (en later digitaal, dankzij een heruitgave in de Touchstone-serie) grooves zullen sieren. De ijzingwekkende twang van Walcotts sitar verandert de opening "Margueritte" in een lange raga wanneer Abercrombie's elektrische gitaar plotseling tevoorschijn komt, een huiveringwekkende entourage van bas en drums oproept en een paar sierlijke solo's van Abercrombie en Nederland op gang brengt. De rest van het album wordt aangevuld met een verscheidenheid aan intieme configuraties. Gitaar, bas en sitar zijn te horen op "Night Glider" en "Vadana", waarbij de laatste twee instrumenten elkaar prachtig aanvullen en de gitaar naar believen in en uit gaat.

De twee duetten tussen Walcott en Holland zijn echter de kroon op het album. Onze frontman legt pluche tapijten van tabla en sitar op "Prancing" en "Eastern Song", waarop Holland alle variaties van patronen en draadtellingen legt. Het tweede van deze nummers, hoewel het kortste van het album, is ook een van de meest intrigerende. In tegenstelling tot wat de titels doen vermoeden, zijn dit echt gerealiseerde stukken waar het woord "exotisch" gewoon een rookwolk is op de wind. En zo beschrijft de zware tabla en schalmeigitaar van "Scimitar" niet het wapen dat in de handen van talloze blanke acteurs in ongeïnformeerde filmproducties wordt gehanteerd, maar eerder een verkenning van het object op zijn eigen voorwaarden, de vormen en verhalen, gevechten en stiltes evenzeer met de nodige toewijding gevolgd. Dat geldt ook voor de laatste en titulaire snede, die DeJohnette terugbrengt in het spel voor een geanimeerde conclusie.

De telefoondraden op de hoes zijn als de snaren van een groot instrument waarvan de resonator de lucht is. De wolken dansen niet maar spelen, strelen eindeloze golven van stemmen die door de ether bewegen. Het mooie van Cloud Dance is dat het die stemmen begrijpelijk maakt. Oregon-fans, waaronder natuurlijk Walcott, hoeven niet verder te zoeken voor gelijkgestemde contemplatie.

1. Margueritte
2. Prancing
3. Night Glider
4. Scimitar
5. Vadana
6. Eastern Song
7. Padma
8. Cloud Dance