Complete Symphonies

Rudolf Buchbinder (piano) & Berliner Philharmoniker, Royal Concertgebouw Orchestra, Nikolaus Harnoncourt

“Simply to play Brahms one more time is not enough for me,” said Nikolaus Harnoncourt of these recordings, made in the late 1990s with the Berliner Philharmoniker, the Royal Concertgebouw Orchestra and the pianist Rudolf Buchbinder. His research, which included detailed study of Brahms’ own scores and of performing traditions, led the conductor to draw a fascinating, apparently contradictory conclusion: “I deny that Brahms was a Romantic and, in the same breath, I describe him as the greatest Romantic.”

Brahms:
 Symphonies Nos. 1-4 (Complete)
 Variations on a theme by Haydn for orchestra, Op. 56a 'St Anthony Variations'
 Tragic Overture, Op. 81
 Academic Festival Overture, Op. 80
  w/Berliner Philharmoniker

 Piano Concerto No. 1 in D minor, Op. 15
 Piano Concerto No. 2 in B flat major, Op. 83
  w/Rudolf Buchbinder (piano) & Royal Concertgebouw Orchestra

 4 Ballades, Op. 10
 2 Rhapsodies, Op. 79
  w/Rudolf Buchbinder (piano)

Als een iemand de laatste decennia de grote componisten van barok, klassiek en romantiek heeft afgestoft en met nieuw licht heeft doen stralen dan is het wel Nikolaus Harnoncourt. De Oostenrijkse dirigent, die op 5 maart 2016 overleed, maakte van Bach definitief een grootheid, gaf Mozart zijn jeugd terug, Beethoven zijn genialiteit en Schubert zijn diepe, klassieke melancholie. Ook Brahms veranderde onder zijn handen van een formele zwaargewicht tot een vrolijke volksheld die wist van vreugde, dansen en verdriet. ‘Ik ontken dat Brahms een romanticus was en in dezelfde adem noem ik hem de grootste romanticus’, zo luidde een van Harnoncourts provocerende uitspraken over Brahms. En die uitspraak maakt hij helemaal waar op deze cd’s met alles wat hij opgenomen heeft van de Duitse bard. Van de symfonieën en de ouvertures tot de pianoconcerten en de Variaties op een thema van Haydn, het blijft een grote ontdekkingsreis naar een Brahms die voorheen nog nooit zo geklonken had. Bij Harnoncourt, die hier in Rudolf Buchbinder de ideale pianist en in de Berliner Philharmoniker en het Koninklijk Concertgebouworkest even begripvolle als volgzame toporkesten vindt, is de zwoegende, ernstige componist ver weg. Er klinkt muziek van een man die midden in het leven staat, die lachen kan en liefheeft, die pijn vertaalt en troosten kan.

Wie altijd getwijfeld heeft aan Brahms slaat nu zijn slag en gaat overstag.
Klassieke Zaken Magazine - 4-2016