Martinu: Concerto For Violin, Piano and Orchestra

Josef Spacek (violin), Miroslav Sekera (piano) & Prague Radio Symphony Orchestra, Petr Popelka

Bohuslav Martinu was zelf violist, maar de pianokleur in veel van zijn symfonische partituren is zijn echte handelsmerk. Beide instrumenten krijgen een solorol in het Concerto voor viool, piano en orkest (1953), dat in opdracht van Benno en Sylvia Rabinof werd geschreven en in mei 1954 in première ging.

Dit opmerkelijke werk werd gecomponeerd op hetzelfde moment als Symfonie nr. 6 (Fantaisies symphoniques) en wordt vandaag nog zelden uitgevoerd. De situatie is anders met de Vioolsonate nr. 3 (1944), die ook in de VS werd gecomponeerd en al lang deel uitmaakt van het repertoire van violisten wereldwijd. Te midden van de sfeer van het naderende einde van de Tweede Wereldoorlog en heimwee, bedacht Martinu een monument ter lengte van een symfonie, een werk vol contrasterende dramatiek en lyriek, gekenmerkt door Dvorák-nostalgie en herinnerend aan zijn Tsjechische wortels.

In vergelijking met de twee "Amerikaanse" werken, vertonen de Cinq pièces brèves (1930) uit Martinu's Parijse periode veel ruigere harmonieën en pikantheid, wat getuigt van een voorliefde voor de Charleston en een voorliefde voor contrapuntische stijl.

Op hun album presenteren de wereldberoemde artiesten Josef Spacek en Miroslav Sekera Martinu als een scherpzinnige schepper van kamermuziek en concerten, een internationale en Tsjechische componist die even bekend is en nog steeds ontdekt wordt.

Martinu's muziek voor viool en piano - een universum van fascinerende contrasten.

Martinu:
 Concerto for violin, piano and orchestra H342
 Five Short Pieces for Violin and Piano, H. 184
 Sonata for Violin & Piano No. 3, H. 303

"Among other works featuring violin and orchestra, one of the most immediately appealing is the Concerto for Violin, Piano and Orchestra, written in 1953 towards the end of his sojourn in the United States and an exhilarating piece that is by turns optimistic and bittersweet...The central Adagio is rapturous, but even in the agitated finale the soloists Josef Špacek and Miroslav Sekera find delicacy at the heart of things."
BBC Music Magazine - November 2023 ****