Martin Owen Plays Strauss Schumann Weber

Martin Owen (horn), Chris Parkes (horn), Alec Frank-Gemmill (horn), Sarah Willis (horn) & BBC Philharmonic Orchestra, John Wilson

Martin Owen wordt beschouwd als een van Europa's toonaangevende hoornisten en treedt op als solist en kamermusicus over de hele wereld. Momenteel eerste hoorn bij het BBC Symphony Orchestra, was hij eerder eerste hoorn van het Royal Philharmonic Orchestra en als solo-hoorn van de Berliner Philharmoniker. Weber's Concertino is geschreven voor de oude, kleploze 'natuurhoorn'; het beperkte notenbereik (gekoppeld aan de harmonische reeks) werd mechanisch uitgebreid met extra buizen ('boeven') en, meer kunstzinnig, door virtuoze spelers die noten buigen en gevarieerde handstops. De technische eisen van de Concertino getuigen van de buitengewone vaardigheid van de hoornisten van die tijd. Het eerste hoornconcert van Richard Strauss, geschreven op negentienjarige leeftijd, terwijl hij studeerde, wordt algemeen beschouwd als zijn eerste onbetwiste meesterwerk. Hoewel de invloed van Brahms en Schumann duidelijk aanwezig is, is zijn eigen compositorische stem onmiskenbaar. Strauss zou belangrijke partijen voor hoorn blijven schrijven in al zijn orkestpartituren (mogelijk een invloed van zijn vader, die een virtuoze hoornist was), maar het tweede Concerto werd pas in 1942 gecomponeerd - zo'n zestig jaar later. De stijl is veel neoklassieker, zelfs ‘Mozartiaans’. Schumanns losbandige Concertstück voor vier hoorns opent het programma, met nog drie uitstekende solisten: Christopher Parkes (Swedish Radio Symphony Orchestra, Sinfonia of London), Alec Frank-Gemmill (Gothenburg Symphony Orchestra) en Sarah Willis (Berliner Philharmoniker).

Schumann:
 Konzertstück for four horns, Op. 86

Strauss, R:
 Horn Concerto No. 1, Op. 11
 Horn Concerto No. 2 in E flat major, AV132

Weber:
 Horn Concertino in E minor, Op. 45