Beethoven: Complete Symphonies 1-9

Carole Farley (soprano), Alfreda Hodgson (contralto), Stuart Burrows (tenor), Norman Bailey (bass (vocal)), Laszlo Heltay (chorus master) & Royal Philharmonic Orchestra, Brighton Festival Chorus, Antal Dorati

Net als zijn Hongaarse collega's in ballingschap, Fritz Reiner, George Szell en Georg Solti, maakte Antal Doráti (1906-1988), een van de meest bekwame dirigenten van het midden van de twintigste eeuw, Beethoven tot het middelpunt van zijn repertoire. Wat de symfonieën betreft, Doráti's commerciële opnames waren ruwweg verdeeld over drie orkesten: de Minneapolis Symphony (waarvan hij chef-dirigent was tussen 1949 en 1960), de London Symphony (waarmee hij nauw verbonden was in de jaren 1955-1965) en de Royal Philharmonic (waar hij chef-dirigent was van 1975 tot 1978).

Hoe verhoudt deze cyclus zich tot de bekendere alternatieven uit dezelfde tijd, onder Bernstein, Blomstedt, Haitink, Karajan, Klemperer, Kubelík, Leinsdorf, Masur, Monteux, Ormandy, Kurt Sanderling, Schmidt-Isserstedt, Szell en vele anderen? Doráti's benadering van Beethoven was, om het in één woord te zeggen, sober.

Hoewel de krachtige directheid die zo kenmerkend was voor de Mercury opnamen van het LSO en MSO enigszins werd afgezwakt en afgerond in de jaren 1970, bleef de karakteristieke dansachtige kwaliteit vaak aanwezig in de latere RPO opnamen, net als de neiging om sforzandi te benadrukken en af en toe de voorkeur te geven aan choppy, staccato strijkerspel. In wezen is de onderliggende waarheidsgetrouwheid in deze RPO-opnamen zeker de grootste troef van de serie.

Beethoven Symphonies Nos. 1-9:
 No. 1 in C major, Op. 21
 No. 2 in D major, Op. 36
 No. 3 in E flat major, Op. 55 'Eroica'
 No. 4 in B flat major, Op. 60
 No. 5 in C minor, Op. 67
 No. 6 in F major, Op. 68 'Pastoral'
 No. 7 in A major, Op. 92
 No. 8 in F major, Op. 93
 No. 9 in D minor, Op. 125 'Choral'