TROIS VISAGES D'HECATE

Lieselot De Wilde (soprano) & Ensemble Apotheosis, Korneel Bernolet

Parijs, 1700. Jean-Baptiste Rousseau en de zijnen waren in het Café Laurent op de hoek van de Rue Laurent en de Rue Christine bezig met de ontwikkeling van een nieuw literair en muzikaal genre, de Cantate Française, zij het naar Italiaans model. Om zijn sterk stemmende maîtresse, Mlle de Louvancourt, tevreden te houden, had Rousseau gedichten over mythologische thema's geschreven, die hij vervolgens op muziek had gezet. Dit genre kende al snel een verbazingwekkend succes.

Een van de eerste componisten die zich aan dit nieuwe genre waagde was Nicolas Bernier, een leerling van Antonio Caldara. Bernier's muzikale meesterschap overtrof ruimschoots dat van zijn collega's: terwijl anderen het Italiaanse genre eenvoudigweg imiteerden zonder zichzelf te inspireren, wist Bernier het te combineren met de beste elementen van de Franse stijl. Hij componeerde zeven delen met cantates die werden uitgevoerd tot het uitbreken van de Franse Revolutie, waarvan de meeste nog steeds niet zijn opgenomen. Wij hebben drie cantates, Diane, L'enlèvement de Proserpine en Médée, uitgekozen om hier op te nemen. Deze mythologische vrouwen zijn elk een incarnatie van Hecate, de drie-enige godin: zij verschijnt als Diana, beschermvrouwe van de jacht, als Proserpine, godin van de nacht, en als Medea, Hecate's eigen hogepriesteres.

Muzikaal gezien is Diane uit Berniers eerste cantatebundel zijn luchtigste werk, gecomponeerd voor zangstem en continuo. Een mysterieuze opening en een eerste aria over het thema van de slaap gaan al snel over in een uitbundige tweede aria om te eindigen met een karakteristieke 18e-eeuwse moraal.

Bernier, N:
 Diane
 L’enlèvement de Proserpine
 Médée, cantata