CREPUSCOLO: SONGS

Timothy Fallon (tenor) & Ammiel Bushakevitz (piano)

Crepuscolo is het laatste nummer in Ottorino Respighi's liederencyclus Deità silvane ('woodland deities'), maar als albumtitel staat het ook voor de schemering tijdens het interbellum van alles wat Respighi vertegenwoordigde, zoals verschillende trends zoals atonaliteit, stekelig neoclassicisme en het futurisme bloeide. Als reactie op deze ontwikkelingen tekende Respighi in 1932 op beroemde wijze een manifest waarin werd opgeroepen tot muziek met een 'menselijke inhoud' - iets waar zijn liedjes zeker aan voldoen: zoals Elsa Respighi, de vrouw van de componist, ooit zei dat het voor zijn liedjes was dat hij ' vertrouwt de verborgen geheimen van zijn hart toe, wanneer hij zijn ziel vrij laat zingen.'

Van L'ultima ebbrezza, gecomponeerd toen Respighi nog maar 17 jaar oud was, tot de Four Scottish Songs uit 1924, de hier opgenomen liedjes getuigen van de verscheidenheid van zijn muzikale interesses, invloeden en stijlen, en zijn afwisselend tekstueel opera-, expressionistisch, impressionistisch. of symbolist. Respighi's liefde voor de Renaissance komt ook tot uiting in de Cinque canti all'antica, decors van dichters, waaronder Boccaccio. Timothy Fallon en Ammiel Bushakevitz brachten eerder een Liszt-recital uit dat in Gramophone als 'superb' wordt omschreven. Ze hebben nu een gevarieerd programma samengesteld met drie complete groepen en een selectie van individuele nummers, waaronder de populairste nummers van Respighi (Nebbie, Stornellatrice) en minder bekende.

Ottorino Respighi:
 Cinque canti all'antica, P 71
 Deità Silvane, P 107
 Quattro arie scozzesi, P 143

 O falce di luna calante, P 90 No. 1
 Notturno, P 11
 Nebbie, P 64