PIANO CONCERTOS 5 & 6 / THREE CONCERTOS, K 107

Ronald Brautigam (fortepiano) & Die Kölner Akademie, Michael Alexander Willens

In de voorlaatste aflevering van hun reis door de pianoconcerten van Mozart, werken Brautigam, Willens en de Keulse Academie achterwaarts door de oeuvrecatalogus van de componist. Zij zijn nu aangekomen bij de vroegste oorspronkelijke werken, gecomponeerd in respectievelijk 1773 en 1776.

Het Pianoconcert nr. 5 werd een van Mozarts populairste concerten in de vroege jaren 1780. Mozart speelde het zelf vaak en waardeerde het zozeer dat hij de moeite nam om in 1782 een nieuwe finale te componeren (deze opname biedt het oorspronkelijke slotdeel, maar het vervangende deel, een rondo, is te horen op BIS-SACD-2064).

Het grote effect dat het concerto sorteert, is natuurlijk ook te danken aan de pompeuze instrumentatie met trompetten en pauken. In compleet contrast hiermee staat Concerto No. 6, "slechts" genoteerd met twee hobo's, twee hoorns en strijkers. In het langzame deel zijn de hobo's vervangen door fluiten die, samen met pizzicato altviolen en cello's en gedempte violen, een zeer opmerkelijke klank voortbrengen.

Voorafgaand aan deze concerten op Mozart's lijst zijn een aantal arrangementen, waaronder drie concerti gebaseerd op sonates van Johann Christian Bach. Mozart bewerkte ze voor piano, twee violen en "basso". Dus ondanks de driedelige structuur is het zeker de vraag of dit werkelijk "concerten" zijn in de strikte zin van het woord.

On the final stretch of their series of Mozart’s piano concertos, Ronald Brautigam, Michael Willens and Die Kölner Akademie are working their way backwards through the composer’s catalogue. Here, on the penultimate disc, they have reached the earliest of the original works, composed in 1773 and 1776 respectively. Piano Concerto No. 5, K 175 was to become one of Mozart’s most popular piano concertos following his relocation to Vienna in the early 1780s. No doubt the work’s majestic scoring, which includes trumpets and timpani, contributed to its appeal. In contrast, Concerto No. 6, K 238, has a light and delicate scoring with an orchestra consisting of two oboes, two horns and strings. In the slow movement a pair of flutes replaces the oboes, and with the lower strings playing pizzicato and the upper strings using mutes, a memorably luminous quality is achieved. Preceding these two concertos in Mozart's list of works are three ‘pasticcio’ arrangements, all made from earlier keyboard sonatas by other composers grouped under the number K 107 in the Köchel catalogue. Based on sonatas by Johann Christian Bach, Mozart's arrangements are scored for keyboard, two violins and ’basso’. These ‘pasticcios’ are here performed by a chamber ensemble, with Ronald Brautigam being joined by three members of Die Kölner Akademie: the violinists Peter Hanson and Marie-Luise Hartmann and Albert Brüggen on the cello.

Mozart:
 Piano Concerto in D major, K 107 No. 1
 Piano Concerto in G major, K 107 No. 2
 Piano Concerto No. 5 in D major, K175
 Piano Concerto No. 6 in B flat major, K238
 Three Piano Concertos, K107