Violin concertos 1, 2 & 4 / Rondo in C / Adagio in E

Hoe dicht kun je de uitvoeringspraktijk zoals Mozart die gekend moet hebben, benaderen? En wat precies houdt die authenticiteit in? Violist Richard Tognetti is er nuchter over. Wat we weten, kennen we uit verhandelingen en van illustraties. Naar wat de componist heeft gehoord, en wat hij zijn publiek heeft willen laten horen, kunnen we alleen maar gissen. Bij het Australian Chamber Orchestra – Tognetti vervult er de dubbelrol van solist en dirigent – vertolkt hij Mozarts Vioolconcerten. De strijkers spelen op darmsnaren en de blazers hanteren instrumenten die in klank en uiterlijk overeenkomen met die uit eind achttiende eeuw. Zelfs de stemming is van een A op 440 Herz teruggebracht naar 430. Zo hoopt Tognetti dicht bij de klankwereld van de Weense classicus te komen, zonder authenticiteit te claimen. Deze uitgave met het Eerste, Tweede en Vierde concert is zijn tweede Mozart-cd bij het label BIS. In de visie van Tognetti & co. behoort een beschaafde en warme tint tot de hoofddoelen. Soms is er plaats voor een luchtig uitroepteken in de elegante frasering, zonder de luisteraar al te zeer het hoofd op hol te brengen. Breekbaar en sober van toon: het Adagio in E.
Frederike Berntsen-Klassieke Zaken Magazine