BAROQUE IN BLUE (2022)

Eckart Runge (cello) & Jacques Ammon (piano)

Op hun nieuwe album "Baroque in Blue" verkennen Eckart Runge & Jacques Ammon het spanningsveld tussen twee muzikale tijdperken en genres die meer dan 200 jaar van elkaar gescheiden zijn. Barok en jazz hebben veel meer gemeen dan je op het eerste gezicht zou denken: wandelende basso continuo, de vreugde van spontaniteit en, last but not least, de hoge kunst van het improviseren.

Inmiddels bestaat het duo Runge & Ammon al meer dan een kwart eeuw. De cellist uit Berlijn en de pianist uit Santiago de Chile kwamen samen toen ze nog student waren. Ze waren en zijn allebei geïnteresseerd in het experimenteren met repertoire dat de grenzen van het vereiste overschrijdt, naast het verplichte programma van trainingen, wedstrijden en examens. "Sindsdien hebben we eigenlijk altijd programma's gemaakt die klassieke muziek combineren met iets anders", zegt Runge over de gezamenlijke projecten. "We kwamen van Piazzolla, gingen over naar klassieke tango, daarna naar filmmuziek, jazz, pop, maar ook terug naar Beethoven. We hebben altijd geprobeerd genres naast elkaar te plaatsen, deels om nieuw licht te werpen op klassieke muziek, maar ook omdat we' zijn gepassioneerd over het verkennen van andere stijlen en richtingen, het leren van nieuwe dingen en het ontdekken van verrassende dingen." Beide artiesten hebben ook hun individuele carrière, Runge onder meer meer dan drie decennia als de bepalende stem van het Artemis Quartet, Ammon als internationaal gevierd solist en keer op keer een veelgevraagd kamermuziekpartner, bijvoorbeeld met violist Daniel Hope. Die onafhankelijkheid is belangrijk, omdat het de mogelijkheid biedt om terloops in dialoog te gaan met muziek die niet in de canon terug te vinden is.

"Baroque in Blue" is het logische vervolg op hun album "Revolutionary Icons", dat de muzikale explosiviteit van Beethovens muziek combineerde met de pop- en rockiconen Jimi Hendrix, Amy Winehouse, David Bowie en Frank Zappa. Nu ontvouwen ze hier een suite en een logische volgorde met geselecteerde werken van Gershwin, Chick Corea, Lucio Amanti of Miles Davis tussen de bewegingen van de barokke oude meesters. Ze kunnen experimenteren met de veronderstelde tegenstellingen, de soberheid en helderheid van Gluck, Händel, Vivaldi, Bach laten samensmelten tot iets dat beantwoordt aan het barokke idee van op de mens gerichte muziek, maar het ook buiten de oorspronkelijke context laten groeien via de ankers in het heden of in ieder geval het nabije verleden. Het zijn deze paden die kronkelig kunnen lopen, maar elkaar altijd kruisen in het plezier van samen spelen en een energie die kunst vormt, ongeacht de tijdperken.

Lucio Amanti:
 Ballad. Calmo aus der Jazz-Sonate Nr. 1

Johann Sebastian Bach:
 Gambensonate BWV 1029
 Ich ruf zu dir, Herr Jesu Christ BWV 639

Chick Corea:
 Spain

Miles Davis:
 Blue in Green

George Gershwin:
 It Ain't Necessarily So

Christoph Willibald Gluck:
 Ballett aus "Orpheus & Eurydice"

Georg Friedrich Händel:
 Larghetto aus der Violinsonate g-moll HWV 364b

Nikolai Kapustin:
 Burlesque op. 97; Nearly Waltz op. 98

Bireli Lagrene:
 Made in France

Giovanni Legrenzi:
 Lumi Potete Piangere aus "La Divisione del Mondo"

Astor Piazzolla:
 Milonga del Angel
 Escualo

Heitor Villa-Lobos:
 Aria aus "Bachianas Brasileiras"

Antonio Vivaldi:
 Largo aus der Cellosonate Nr. 6