Dutch cello sonatas Vol. 7 (2015)

Doris Hochscheid (cello) & Frans van Ruth (piano)

Na zes zeer succesvolle afleveringen van Nederlandse sonates voor cello en piano vertrekken Doris Hochscheid en Frans van Ruth naar Parijs - en ontdekken daar tot hun verrassing een hele reeks landgenoten die het muziekleven van de Seine-metropool aanzienlijk hebben beïnvloed. Vier daarvan zijn te vinden op de nieuwste Super Audio CD van het drukke duo, dat allen opgroeide in Maastricht en later in Parijs werkte onder zeer verschillende omstandigheden.

Batta:
 Il Trovatore - Fantaisie pour Violoncelle

 Benedict:
 Robert le Diable - Duo pour Piano et Violoncelle

Bonhomme:
 Sonatine
 Lamento
 In memoriam

Hollman:
 Pourquoi?
 Berceuse
 Souvenir de Berck
 Sérénade
 Andante religioso
 Extase

Wesly:
 Rêverie d'automne

"Alexander Batta werd geboren op 9 juli 1816 in de Wolfstraat 3 in Maastricht, als zoon van cellist en zangleraar Pierre Jacques Batta en Isabella Laguesse. Aanvankelijk studeert Alexander bij zijn vader en aan het conservatorium in Brussel. Daarna vestigt hij zich in 1835 in Parijs, waar hij al spoedig een belangrijke plaats in het muziekleven inneemt. Vanuit Parijs maakt hij concertreizen door heel Europa. Hij speelt onder andere voor koning Willem II, koning Willem III, keizer Napoleon III en koning Léopold I van België. Naast cellospeler was Alexander ook componist. Voor het grootste deel componeerde hij variaties op bekende thema’s uit diverse Italiaanse en Franse opera’s uit de negentiende eeuw. Na zijn overlijden te Versailles op 8 oktober 1902 laat Alexander Batta aan Maastricht zijn onderscheidingen na en een som geld, dat moest worden gebruikt als een fonds voor studiebeurzen voor jonge violisten en cellisten. De laatste beurs werd toegekend in 1911. Het is echt niet overdreven chauvinistisch als je reikhalzend uitkijkt naar een nieuw deel in de serie cellomuziek door Doris Hochscheid en Frans van Ruth, fantastische advocaten van onbekende Nederlandse muziek. Wie hebben we al zien voorbijkomen: Röntgen, Pijper, Escher, Vermeulen, Bosmans, Ingenhoven, Hendrik Andriessen, Badings, Dresden, Orthel... en dat zijn lang niet alle namen in dit onuitputtelijke reservoir van te weinig gehoorde componisten. Die van dit zevende deel zijn zelfs nóg onbekender. Wat hen samenbrengt is de ‘Maastricht-Parijsconnectie’. Alle componisten (behalve de Duitser Julius Benedict, die een bijrolletje vervult) zijn in Maastricht geboren en trokken naar Parijs, de stad van de grand opéra waarvan de theater- en salonsfeer doorklinkt in de composities van Emile Wesly en de cellovirtuozen Joseph Hollman en Alexander Batta. Het substantieelst vind ik het werk van Andrée Bonhomme, als enige geboren in de twintigste eeuw, die de jaren dertig doorbracht in Parijs. Zij schreef in een moderner, fijnzinnig, Frans idioom waarin toch nauwelijks invloed doorklinkt van haar leraar Darius Milhaud. Haar expressieve Sonatine in twee delen en twee melancholieke stukken vormen de bekroning van deze cd. En... zo mooi, zo sonoor en liefdevol gespeeld!"
GERARD SCHELTENS - KLASSIEKE ZAKEN MAGAZINE 03/2016