Dutch cello sonatas Vol. 3 (2010)

Doris Hochscheid (cello) & Frans van Ruth (piano)

Deze serie van zes cd's is uitgegroeid tot een echte verzameling van ontdekkingen. Zowel Matthijs Vermeulen als Jan Ingenhoven reageerden tegen de traditionele muziek cultuur in hun land van herkomst in de eerste decennia van de twintigste eeuw en zochten naar nieuwe expressieve vormen voor de Nederlandse muziek in Frankrijk.

Jan Ingenhoven (1876-1951):
 Cello Sonata No. 1
 Cello Sonata No. 2

Matthijs Vermeulen (1888-1967):
 Cello Sonata No. 1
 Cello Sonata No. 2

Recensies:

“Je kunt je blijven afvragen waarom Nederland een land heet te zijn van schilders, schrijvers en uitvoerende musici, maar niet van componisten. Vermoedelijk houdt onwetendheid dat beeld nog steeds in stand. Want wie na het beluisteren van deze cd nog steeds volhoudt dat Nederlandse componisten geen geweldige muziek konden schrijven voor bijvoorbeeld cello en piano, is rijp voor de oorarts. Celliste Doris Hochscheid en pianist Frans van Ruth spelen op deze cd sonates van Willem Pijper, Luctor Ponse en Rudolf Escher en ze doen dat met een passie, een doorleefde muzikaliteit en een technisch vermogen die diepe indruk maken. Klaarblijkelijk waren ze ook bij de platenmaatschappij zeer verrast door het niveau van de composities en de uitvoeringen, want Dutch sonatas for violoncello and piano vol.1 is aangekondigd als het eerste deel in een serie van zes. Een mooi succes voor de door Hochscheid en Van Ruth opgerichte Stichting Cellosonate Nederland. Wie nog twijfelt, zou de Nocturne uit Pijpers eerste sonate eens moeten beluisteren, of anders het Lento uit de sonate van Ponse. Of het Largo uit die grandioze Sonate concertante van Escher. Schitterend”.
Erik Voermans (Het Parool, 21 januari 2009)

“Een instrument dat de wendbaarheid en de expressiviteit van de viool combineert met het gestapeld bereik van een bas- en een tenorstem – welke componist zou daar niet voor willen schrijven? Ook in Nederland heeft menig toondichter zijn beste ideeën gestolen in cellosonates of -suites, maar Nederlandse componisten genieten welhaast per traditie weinig bekendheid. Als het aan celliste Doris Hochscheid en pianist Frans van Ruth ligt, gaat daar verandering in komen. Hun cd ‘Dutch Cello Sonatas Vol.1’ is de eerste van een zesdelige reeks met vaderlandse cellomuziek uit de eerste helft van de 20ste eeuw. Dat de helft van de cd is ingeruimd voor twee sonates van Willem Pijper zegt veel over het belang dat de musici aan diens werk hechten, en de composities bevestigen de statuur die Pijper tijdens zijn leven genoot. Naast sporen van Franse invloed klinken er vooral in de tweede sonate uit 1924 onverwachte reminiscenties aan de door elkaar spoelende lagen van de muziek van Charles Ives, die Pijper vast niet gekend heeft. Modieus minpuntje is het habanera-virus dat in veel van zijn werken opduikt. De sonate die Luctor Ponse in 1943 componeerde is minder visionair, maar van een bruisende muzikaliteit. De sonate die Rudolf Escher in hetzelfde jaar componeerde bevat de meest bevlogen muziek van de cd. De vertolkingen van Van Ruth en Hochscheid blinken uit door hun fusie van controle en passie”.
Frits van der Waa (De Volkskrant, 5 februari 2009)

"Vermeulen wordt door veel kenners beschouwd als de grootste componist die Nederland in de afgelopen eeuwen heeft voortgebracht, en de frustratie onder diezelfde kenners is dan ook groot wanneer het gaat om uitvoeringen van de muziek van deze toonmeester. Hij wordt namelijk niet (dan hebben we het over zijn zeven symfonieën) of nauwelijks (zijn overige werken) gespeeld... Iets beter hebben de beide cellosonates het getroffen, want met deze cd hebben we de derde registratie in handen. Denkt u echter niet dat de andere twee nog verkrijgbaar zijn. … Dat betekent de facto dat de beide Cellosonates van Vermeulen hiermee hun rechtmatige plaats in de internationale catalogus hebben teruggekregen. Hoera!! Ingenhoven deed niets voor de promotie van zijn eigen werken, maar werd door tijdgenoten als Ruyneman en Vermeulen zeer hoog geschat. Terecht, zoals we dankzij deze cd eindelijk zelf kunnen vaststellen. Doris Hochscheid en Frans van Ruth musiceren ook hier weer op het hoge niveau dat de vorige beide delen sierde. De opname is van grote klasse en een extra compliment gaat naar van Ruth voor de zeer leesbare en hoogst informatieve toelichting, in drie talen, Engels, Duits…. en Nederlands. Jippie!!"
Bron: Siebe Riedstra • Opus Klassiek januari 2011

*****/***** in Luister Magazine