Cello suites

Rachel Podger (violin)

Rachel Podger zegt over haar eerste opname van de Cello Suites op viool: "Ik geef al heel lang ook les aan cellisten, zowel voor moderne als historische uitvoeringen, en ik speel mee om verschillende dingen te laten zien. Geleidelijk aan voelde ik deze stukken parallel lopen met de vioolpartita's en -sonates als een ander soort "dagelijks brood"; ik begon enkele van de delen die ik bijzonder mooi vond te spelen als ik me aan het opwarmen was. Ik realiseerde me dat het inderdaad mogelijk was om ze op de viool te spelen en een bijzonder expressief vocabulaire te vinden in het hogere register van het instrument. Maar hoe kan men een dergelijke vertolking rechtvaardigen van werken die aan de opnamecatalogus enkele van de meest iconische en vereerde strijkersuitvoeringen aller tijden hebben toegevoegd, de opnamen van Casals, Fournier, Tortelier of Starker? Wat ik doe, lijkt echter geheel in overeenstemming met Bachs eigen gewoonte om zijn eigen composities voor verschillende instrumenten en verschillende doeleinden te gebruiken. De voorbeelden zijn eindeloos, maar ik denk onmiddellijk aan de concerten die terugkeren als symfonieën in cantates, of concerto's voor viool die klavecimbelconcerten worden. Hoe meer ik erover nadenk, hoe minder ik de noodzaak inzie om mij te verdedigen, want Bach zelf deed veel schandaliger dingen! Denk aan de Prelude van de E-majeur Partita voor viool, omgezet in een volledig orkestraal cantatedeel met trompetten en pauken."

Bach, J S:
 Cello Suites Nos. 1-6, BWV1007-1012 (arranged for violin)

"In Podger’s hands they sound altogether new, not like a higher-pitched copy of the familiar cello works but like something written for her own instrument...Played on the cello, these sets of stylised dances sit companionably with you beside the ballroom floor. Here, on the violin, they drag you up on to your feet and whirl you around. That’s partly to do with the buoyancy of Podger’s playing, full of agile twists and turns, and partly because some movements naturally flow faster on the violin."
The Guardian - 2nd May 2019 *****

"Podger adopts the Suites with bravura and the confidence that while their nature may change, their stature will not be diminished… Shorter strings allow for graceful ornamentation of gigues beyond the reach of even the most fleet-fingered cellist… whereas the sarabandes demand all of Podger’s bow control and even then their essential gravity is necessarily modulated with the smile of a more flowing pulse."
Gramophone Magazine - June 2019

"Dertien jaar oud was Pablo Casals toen hij in Barcelona een stoffige partituur ontdekte waarop in zwierige letters geschreven stond: ‘Six Sonates ou Suites pour Violoncello Seul de Johann Sebastian Bach’. Voor een paar peseta’s kocht hij de muziek die zijn levenswerk zou worden en die hij pas 43 jaar later, in 1938, als eerste op de plaat zou zetten. Ruim tweehonderd cellisten volgden, onder wie Harnoncourt (!), Rostropovitsj, Yo-Yo Ma, Bijlsma, Queyras en Viersen. Er bestaan opnames op viola da gamba, contrabas, altviool, blokfluit en gitaar, maar op viool had nog niemand een transcriptie aangedurfd. Totdat barokvioliste Rachel Podger alle door haar zelf bewerkte cellosuites opnam. Heiligschennis, onzinnige diskwalificatie of een goed idee? Het is even wennen aan het stralende, helder resonerende klankpalet van de viool, die Podger met spontane muzikaliteit en diepe kennis van Bachs muziek loslaat op de Cellosuites. Er wordt zwieriger gedanst en feller gearticuleerd in de snelle delen, de sarabandes ‘zingen’ wat blijmoediger. Podger sublimeert de melancholieke en sonore zwaarte van de cello tot sprankelende uitbundigheid en laat horen dat ook Bachs cellomuziek voor velerlei uitleg vatbaar blijkt. Ze klinkt volstrekt ‘nieuw’, maar – mede dankzij Channel Classics’ sublieme opnametechniek – wel prachtig."
Klassieke Zaken Magazine 3-2019

"A spellbinding set that is arguably Podger's finest recorded achievement to date...Music that one thinks of instinctively as boldly-etched, deeply (in every sense) introspective and eliciting a melancholic sense of struggle, becomes more dance-like, airy and freewheeling."
BBC Music Magazine - July 2019