CELLO SONATAS

Alban Gerhardt (cello) & Steven Osborne (piano)

Deze opname van twee grote Romantische cellosonates bevat het kwikzilveren duo van cellist Alban Gerhardt en pianist Steven Osborne, beiden musici met verbluffende technische en interpretatieve capaciteiten. Gerhardt staat bekend om zijn gepassioneerde toewijding aan minder bekend negentiende-eeuws repertoire door zijn opzwepende uitvoeringen in Hyperion's Romantic Cello Concerto serie, en in deze kamermuziek cd bereikt hij een nog hoger niveau van opwindende intensiteit. Er zijn relatief weinig negentiende-eeuwse cellosonates. Nog minder hebben standvastig een plaats weten te behouden in het huidige concertrepertoire. Alkan's prachtige Sonate is een weinig bekend werk, maar wel een werk dat onmiddellijk aantrekkelijk is: ambitieus, origineel, en vol goede melodieën. Chopins Op 65 Sonate is een dicht, complex werk dat zijn tijdgenoten verbijsterde: het wordt in deze uitvoering onthuld als een geraffineerd voorbeeld van tweestemmig contrapunt, waarin geen van beide spelers consequent het middelpunt in handen heeft, en waarin de uitwisseling van stemmen steeds onvoorspelbaar is. Beide werken werden geschreven voor de grote Franse cellist Auguste-Joseph Franchomme, die ze respectievelijk in 1848 en 1857 in première liet gaan met de componist aan de piano.

Alkan:
Cello Sonata, Op. 47

Chopin:
Cello Sonata in G minor, Op. 65

"Alkan's Sonata has been recorded several times before, yet it has remained obstinately in the wings of the cello repertoire. This new version must surely drag it centre-stage. It is a masterpiece: meaty, melodic and, as with most of Alkan's music, extremely demanding to play – Mendelssohn with balls. The Allegretto second movement with its sly, pungent harmonies and the mystical, almost impressionistic slow movement especially are further proof, if it were needed, of Alkan's genius.
Chopin's Cello Sonata, his final major work and the last published in his lifetime, has never lacked champions, despite the notorious problems of balance in the first movement. Here the musical line is focused and unambiguous, though the da capo repeat turns what is by far the longest movement (usually about 10 minutes) into one approaching 15, making it quite disproportionate to the scale of the other three. However, it offers the chance to hear twice the heart-catching little motif at 2 mins 42 secs which has rarely been played so affectingly. Both performances from this outstanding partnership are out of the top drawer, fresh, spontaneous and beautifully recorded."
Gramophone - Classical Music Guide 2010