Symphony No.4/Alt-Rhapsodie/Schicksalslied

De Belgische dirigent Philippe Herreweghe wordt in mei 2017 zeventig jaar. Hoewel hij nog lang niet op zijn lauweren gaat rusten, heeft hij de muziekwereld in al die jaren een behoorlijke schat nagelaten. Zijn streven om elk werk uit te voeren op het instrumentarium dat de componist in kwestie tot zijn beschikking had, heeft geleid tot een unieke aanpak van een repertoire dat zich uitstrekt van de muziek van Bach tot werken uit de vroege twintigste eeuw, en tot een groot aantal bijzondere cd’s. Ook de wijze waarop Herreweghe de Vierde symfonie van Brahms aanpakt laat de componist klinken zoals hij nog niet eerder klonk. Licht, klassiek haast, en ondertussen zangerig als een Duitse volksbard die zijn melodieën laat stromen op het ritme van de immense groene bossen. Ook de fameuze Alt Rhapsodie en het Schicksalslied tonen het inzicht van een dirigent die de wijsheid van jaren meeneemt en het enthousiasme van de jeugd nog steeds in zijn genen heeft. Brahms op zijn best.

Een mooi monument om een zeventigste verjaardag mee te markeren en u als luisteraar te trakteren op een strelende omhelzing van Brahms.

Symphony No. 4 in E minor, Op. 98

Alto Rhapsody, Op. 53
 W/Ann Hallenberg (mezzo)

Schicksalslied, Op. 54
 W/Collegium Vocale Gent

"Voor Philippe Herreweghe, zo stelt hij in het boekje bij deze nieuwe Alpha-cd, behoren de vier symfonieën tot het beste wat ooit in het Avondland is gecomponeerd. En ze staan voor hem op dezelfde hoogte als de Vespers van Monteverdi, de cellosuites van Bach of de Diabelli-variaties van Beethoven. En bij het 25-jarig bestaan van het Orchestre des Champs-Elysées en een halve eeuw Collegium Vocale Gent (en wellicht ook om de 70e verjaardag van Herreweghe zelf te vieren) hebben ze het plan opgevat om deze symfonieën op te nemen, telkens gecombineerd met de belangrijke koorwerken van de componist.

De opnames van de twee koorwerken zijn wel niet meteen nieuw: zij werden al in 2011 gemaakt in de grote studio van de Poolse radio. De voortreffelijke Zweedse mezzosopraan Ann Hallenberg is de soliste in de beroemde Alt-rapsodie, een compositie voor alt, mannenkoor en orkest, die Brahms toonzette op verzen uit Harzreise im Winter van Goethe. Het minder bekende, maar wondermooie Schicksallied schreef Brahms in de jaren 1868-71. Hiervoor greep hij terug naar een gedicht van Friedrich Hölderlin. Dat gedicht bevat maar twee strofen: de eerste beschrijft de zaligheid van de goden en de tweede het lijden van de mensheid, die zich blind in de afgrond stort. Deze twee stukken zijn Herreweghe natuurlijk op het lijf geschreven: bij hem worden het schitterende meditaties, waarin tekst en muziek, koor en orkest, perfect in evenwicht met elkaar verweven worden.

Een bijna kamermuzikale transparantie hoor je ook in de vertolking van de vierde symfonie van Brahms. Alles krijgt bij Herreweghe en zijn uitstekende Orchestre des Champs-Elysées precies zijn plek, elk detail in de middenstemmen is hoorbaar, elk deel is zorgvuldig opgebouwd. Te zorgvuldig misschien. Wat je in deze uitvoering mist zijn de sterke, dramatische contrasten, de gloed, de grootsheid, de zwier en het elan, kenmerken die toch ook bij deze laatste symfonie van Brahms horen, en die je wel en in overvloed hoort in de opnames van bijvoorbeeld Claudio Abbado en de Berliner Philharmoniker (bij Deutsche Grammophon) of ook, en vooral, bij Carlos Kleiber en de Wiener Philharmoniker (id.), misschien wel de mooiste opname van deze symfonie ooit."
Bart Tijskens - Klara's oordeel ****