Joseph Chabanceau De La Barre: Pour Etre Heureux En Amour

Claire Lefilliatre (dessus), Luc Bertin-Hugault (basse) & Les Epopees, Stephane Fuget

De modieuze literaire salons van Parijs waren centra waar geëxperimenteerd werd met de verfijnde kunst van het converseren en waar een geïdealiseerde visie op de liefde en een zeer poëtische voorstelling van de aristocratische maatschappij tot uitdrukking kwamen. De stichters van deze salons, zoals de markiezin van Rambouillet en Madeleine de Scudéry, oefenden een aanzienlijke invloed uit op de sociale cultuur en de mode van de préciosité, en creëerden een poëtische stijl waarvan de onvermijdelijk klagende accenten de geliefden die deze salons bezochten al snel langs de kronkelige paden van het pays de Tendre leidden. "Het ware karakter van geliefden bestaat uit tederheid en eenvoud", zei abbé Charles Cotin - en muziek werd gebruikt als middel om alle nuances uit te drukken van de gevoelens van liefde die veel dichters van de galante stijl met grote zorg probeerden uit te beelden. De muzikanten die het meest in de mode waren, zetten hun galante verzen op muziek in de vorm van airs sérieux, een genre dat alle wereldlijke Franse muziek domineerde gedurende het grootste deel van de regeerperiode van Lodewijk XIV. Dit album, een wereldpremière, is gewijd aan de airs sérieux van Joseph Chabanceau de La Barre, een telg uit een van de meest prestigieuze Franse muzikale families van de 17e eeuw.

Joseph Chabanceau de la Barre (1633-1678):
 Airs a deux partis:
 Allez, Bergers, dessus l'herbette
 Forets solitaires et sombres
 Ah! je sens que mon coeur
 Si c'est un bien que l'esperance
 Il faut aimer une bergere
 Depuis quinze jusqu' a trente
 Un feu naissant vient d'enflammer mon coeur
 Allons revoir l'objet de mon tourment
 Sospiri, ohime
 Recit sur la convalescence du Roy
 Pieces pour clavecin de Monsieur de la Barre
 Vous demandez pour qui mon coeur soupire
 Pavane d'Angleterre
 Quand une ame est bien atteinte
 Cessez Climene de faire voir
 Plus je pense a ma maitresse

Pierre Chabanceau de la Barre (1592-1656):
 Tu cois, o beau soleil