Silvestrov: Requiem For Larissa

Priska Eser (soprano), Jutta Neumann (alto), Andreas Hirtreiter (tenor), Wolfgang Klose (bass), Michael Mantaj (bass) & Chor des Bayerischen Rundfunks, Munich Radio Orchestra, Andres Mustonen

Valentin Silvestrov, geboren in Kiev in 1937, is waarschijnlijk de bekendste Oekraïense componist. Hij studeerde aan het Kievs Conservatorium. Zijn eerste symfonie uit 1963, die hij daar op het compositie-examen presenteerde, stuitte echter op afwijzing, omdat in die tijd werken in de stijl van het socialistisch realisme werden verwacht. Zijn muziek, daarentegen, was avant-garde. Rond 1970 veranderde zijn stijl in een soort "neo-romantiek", waarna zijn composities een grotere verspreiding kregen. Hij werd ook bekend in West-Europa en vooral in de VS. Het is geen toeval dat zijn naam vaak in één adem wordt genoemd met Arvo Pärt, Peteris Vasks of Gija Kantscheli. Na het einde van de Sovjet-Unie werd hij onderscheiden met prestigieuze kunstprijzen en de Orde van Verdienste van Oekraïne. De Russische invasie in Oekraïne dwong Silvestrov in maart 2022 om met zijn dochter en kleindochter naar Berlijn te vluchten Silvestrov schreef zijn "Requiem voor Larissa" als reactie op de onverwachte dood van zijn vrouw, de muziek- en literatuurwetenschapper Larissa Bondarenko, die hem vanaf het begin van zijn artistieke carrière terzijde had gestaan en in 1996 overleed. in 1999, kort voor de millenniumwisseling, kon hij zijn Requiem voltooien. Silvestrov zette geen drama van de laatste dag op muziek, zoals Mozart, Berlioz of Verdi vóór hem hadden gedaan, maar hij schreef een klaagzang in schijnbaar eindeloze, wereldverwoestende herhalingen. Hij stapte van het heden in het verleden, becommentarieerde hun leven samen met herinneringen aan muziek die Larissa had geïnspireerd, met diepzinnige toespelingen, terugblikken en epilogen van de meest persoonlijke aard. Silvestrov zette de woorden van de Latijnse requiemmis op muziek, maar hij componeerde geen mis, liturgisch gebonden of kerkelijk verenigbare muziek. De theologische orde van de katholieke requiemmis wordt in zijn zevendelig requiem onherroepelijk ontbonden. Alsof de religieuze zwaartekracht is opgeschort, drijven geïsoleerde woorden vrij en eenzaam in het rond. Het werk begint en eindigt met "Requiem aeternam". Uiteindelijk raast alleen de wind uit de synthesizer, en helemaal aan het eind, een echo van de wind Valentin Silvestrov's indrukwekkende "Requiem voor Larissa" werd op 17 juni 2011 uitgevoerd in de Herz-Jesu-Kirche in München. Eindelijk wordt er nu een opname van het concert op CD uitgebracht door BR-KLASSIK. Gerenommeerde vocale solisten, het Beierse Radiokoor, dat herhaaldelijk is geprezen om zijn interpretaties van hedendaagse muziek, en het Münchner Rundfunkorchester onder leiding van de Estlandse musicus en dirigent Andres Mustonen staan garant voor de hoogste kwaliteit en getrouwheid aan het werk.

Silvestrov:
 Requiem for Larissa

"One is reeled in like a fish on a line from the opening notes; the Munich players and singers under Mustonen spin from them the endless web of Silvestrov’s melody...This is a great work in a great recording."
Gramophone Magazine - November 2022

"A challenge for the singers, met magnificently by the soloists and choir... A remarkable piece, handled with delicacy and great control."
Choir & Organ - December 2022