Concerti Grossi Op.7

Café Zimmermann

‘Im Café Zimmermann sprudeln die Töne’, schreef Die Zeit al eens beeldend. Het Franse ensemble is na zijn veelgeprezen cd met werk van C.Ph.E. Bach verder in de tijd tussen barok en klassiek gedoken en uitgekomen bij de Italiaan Francesco Geminiani. Hoewel hij een tijdgenoot van Bach is, zijn zijn concerti grossi, op. 7 ‘stuk voor stuk controversieel’, aldus violist Pablo Valetti. ‘Ze zijn tegelijkertijd heel verrassend en heel vertrouwd.’ Café Zimmermann maakt er opwindende muziek van op het grensvlak van twee werelden.

"WAT?!" was de eerste verbijsterde reactie van de muzikanten na het doorlezen van Geminiani's Concertos Op.7. Een compositie die steevast controversieel is, tegelijk verrassend en vertrouwd. Daarna was het een nieuwe ontdekking bij elk concert, met verschillende texturen en stijlen van de ene beweging naar de andere. Deze muziek leidde ons langs onverwachte paden van de kerk naar het theater, van Italië naar Frankrijk, van de zeventiende tot de achttiende.' (Pablo Valetti, viool)' De muziek van Geminiani weerspiegelt mijn gemoedstoestand, één voet in de zeventiende eeuw en de andere in de achttiende. De retoriek en architectuur die het gebruikt, zijn nog steeds compatibel met de barok. Maar de keuze en verkenning van emoties zijn al erg nieuw, vergelijkbaar met hoe we ons vandaag voelen. Deze staat van innerlijke tegenstrijdigheid werd waarschijnlijk niet altijd begrepen door Geminiani's tijdgenoten, maar het is precies wat we tegenwoordig zoeken en bewonderen.' (Petr Skalka, cello) 'Wat een geweldige verrassing was het om Geminiani's Op.7 te bestuderen en op te nemen! In deze vreemd weinig gespeelde reeks concerto's ontdekte ik een oneindige verscheidenheid aan vormen en kleuren, elke keer totaal onvoorspelbaar, van het ene concerto naar het andere en zelfs van het ene deel naar het andere.' (Patricia Gagnon, altviool)

Geminiani, F:
 Concerti grossi, Op. 7