Symphony No.9

Royal Concertgebouw Orchestra, Mariss Jansons

Bij het Koninklijk Concertgebouworkest hield chef-dirigent Mariss Jansons ervan om werken op te nemen met een krachtige klank. Naast zijn huidige Mahler cyclus, heeft Jansons ook Bruckner's 3e, 4e, 6e en 7e symfonie opgenomen.

Nu komt de opname van Bruckners Negende Symfonie, een bijna berucht meesterwerk op het RCO liveLabel, dat beschouwd wordt als een toetssteen voor elke dirigent van symfonisch repertoire. De symfonie, die Bruckner naar verluidt wilde opdragen aan "de lieve God", is het onvoltooide opus magnum van de componist uit Linz. Het wordt beschouwd als de "muziek van de toekomst" van zijn tijd, een keerpunt in de muziekgeschiedenis.

Jansons benadert Bruckner met zijn onnavolgbare gevoel voor innerlijke samenhang. Zijn opname van de Negende van Bruckner is een serieuze concurrent voor elke vermeende referentie-opname.

Bruckner:
 Symphony No. 9 in D Minor (Recorded Live at Concertgebouw Amsterdam on 19, 21 and 23 March 2014)

"...magnificent."
BBC Music Magazine - June 2016 ****

In maart 2014 dirigeerde Mariss Jansons het Concertgebouworkest in de Negende symfonie van Bruckner, een maand voordat hij zijn vertrek als chef-dirigent aankondigde. Deze cd bevat het beste van de drie uitvoeringen. Het geheel staat in het teken van afscheid. Niet voor niets markeerde Bruckner de passage met de vier Wagnertuba’s aan het begin van het Adagio als ‘Abschied von der Welt’. In dit licht beschouwd valt het relatief hoge tempo op in het langzame slotdeel van deze onvoltooide zwanenzang. Jansons heeft er iets meer dan twintig minuten voor nodig, zo’n zeven minuten minder dan Haitink en Chailly in hun opnamen met het Amsterdamse orkest, en zelfs tien minuten minder dan bijvoorbeeld Giulini en Celibidache. Toch doet het afscheid geen moment overhaast aan. Meestal stroomt de muziek als in een natuurlijke bedding, zodat abrupte contrasten in stemming en beweging des te scherper reliëf krijgen. Spannende passages vol ritmische stuwkracht wisselen af met weidse vergezichten waarbij de tijd lijkt stil te staan. Licht en transparant, flexibel in frasering en ritmische puls, maar ook overweldigend in de dramatische climaxen: het is een rijkgeschakeerde uitvoering met het orkest in topvorm.
Klassieke Zaken Magazine