Monteverdi: Il Terzo Libro De Madrigali

Concerto Italiano, Rinaldo Alessandrini

Niemand weet beter dan Rinaldo Alessandrini dat de madrigalen van Monteverdi - waaraan hij de afgelopen dertig jaar een groot deel van zijn werk en opnames heeft gewijd - vooral teksten waren waarbij de muziek de dienaar was en niet de minnares.

Deze vorm van a capella vocale polyfonie, die gevoelig reageert op de verbuigingen van een zeer expressieve poëzie, werd geboren in de volle bloei van het renaissancehumanisme en ontwikkelde zich in de 17e eeuw door componisten als Monteverdi, Marenzio en Gesualdo, voordat ze werd verdrongen door de opera .

Zoals de Italiaanse maestro uitlegt, kunnen we in het Derde Boek van de Madrigalen al zien hoe zorgvuldig de vijfentwintigjarige Monteverdi poëzie kiest, bijvoorbeeld van Guarini en Tasso, die in staat is om “in te spelen op de behoeften van het drama , van waarheid, menselijkheid en emotionaliteit, die aan het einde van zijn leven culmineerde in de schitterende triomf van zijn laatste werken.”

Dit is de vijfde verzameling madrigalen die Rinaldo Alessandrini heeft opgenomen met Concerto Italia-no, en het is de hoeksteen van zijn zoektocht naar een intiem begrip van Monteverdi's repertoire - en alle muziek die daarna kwam. Deze madrigalen hebben 'de kracht om de performers de menselijke passies te laten lezen, empathisch waar te nemen en ze in de allerbeste kleding te herstellen' (Esteban Hernández Castelló). Hun analytische maar gevoelige benadering leidt tot een precieze intonatie, een directe overdracht van naakte emoties en het herstel van details die we alleen achter de woorden kunnen zien, en onthullen in al zijn schoonheid wat er in de muziek verborgen ligt: ??spiegelbeelden van de ziel.

Monteverdi:
 Il terzo libro de madrigali, 1592

"With Concerto Italiano we get more chiaroscuro in the tone, a broader canvas and bigger gestures that feel more organic than La Venexiana’s occasionally micromanaged articulation."
Gramophone Magazine - May 2021