Louise Farrenc: Symphonies 1 & 3

Insula Orchestra, Laurence Equilbey

Om in de 19e eeuw als componerende vrouw serieus genomen te worden was moeilijk, bijna onmogelijk. De Franse componiste Louise Farrenc (1804-1875), even begaafd als pianiste en scheppend musicus, slaagde er toch in. Met deze opname van twee symfonieën bewijzen Laurence Equilbey en het Insula-orkest eer aan een componiste wier belang tijdens haar leven nauwelijks werd betwist, maar die nog steeds, geheel ten onrechte, tot de buitenstaanders van het muziekleven behoort.Met drie symfonieën en andere orkestwerken slaagde Farrenc erin de sprong te maken naar het zeer grote orkestrale genre, zeer geprezen door haar mannelijke tijdgenoten - een reputatie die haar een professoraat aan het Parijse Conservatorium opleverde, de eerste vrouw die dat deed. Dat de premières van de Symfonieën nrs. 1 en 3 in 1845 en 1849 zo succesvol waren (de première van de derde werd zelfs een triomf) was de overwinning van een strijd op twee fronten: Naast de discriminatie van het feit dat het werk van een vrouw was, stonden dergelijke werken van Franse makelij niet in hoog aanzien, aangezien de symfonie meer als een Duits genre werd beschouwd en men in Parijs eigenlijk liever nieuwe opera's zag. Louise Farrenc, opgeleid in alle stijlen als leerling van Anton Reicha, Johann Nepomuk Hummel en Ignaz Moscheles, sluit zich daarmee aan bij Mendelssohn en Schumann in de traditie van de generatie na Beethoven.

Farrenc:
 Symphony No. 1 in C minor, Op. 32
 Symphony No. 3 in G minor, Op. 36