Cello Sonatas/Hungarian Dances

Alexandre Tharaud (piano) & Jean-Guihen Queyras (cello)

Concerten, solowerken, albums buiten de strikte grenzen van de klassieke muziek: pianist Alexandre Tharaud is zeker een van de meest veelzijdige vir-tuos van zijn instrument. Toch is kamermuziek nog niet vertegenwoordigd in zijn Erato discografie. Tot nu: Samen met de befaamde cellist en Tharaud- landgenoot Jean-Guihen Queyras wijdt hij zich nu aan belangrijk kernrepertoire van dit genre. Op het programma van de gezamenlijke cd staan de twee cellosonates van Johannes Brahms, geflankeerd door een zelf gearrangeerde selectie uit de Hongaarse Dansen. De cellosonates van Brahms worden beschouwd als grote voorbeelden van het genre in de navolging van Ludwig van Beethoven. Evenals op het gebied van de symfonie of de pianosonate heeft de grote "vernieuwer" ook hier maatstaven aangelegd. Brahms bereikte dit met zijn Opera's 38 en 68, die twintig jaar na elkaar werden geschreven. Gebaseerd op Brahms' zo oude meesterschap in het vak, vormen deze een grote eenheid van klassieke expressiviteit en romantische poëzie. De concertbezoekers kennen Tharaud en Queyras al lang als kamermuziekduo. De twee artiesten brengen op dit album hun enorme ervaring als kamermusici in, die ook een historisch geïnformeerde uitvoeringspraktijk omvat. Vrij van romantische branie vinden de twee musici in een Brahms die meer georiënteerd is op de klassieke traditie een zeer expressieve nadruk, sonische magie en een rijkdom aan expressieve kracht.

Brahms:
 Cello Sonata No. 1 In E Minor, Op. 38
 Cello Sonata No. 2 in F major, Op. 99
 Hungarian Dance No. 1 in G minor
 Hungarian Dance No. 4
 Hungarian Dance No. 5
 Hungarian Dance No. 7
 Hungarian Dance No. 11
 Hungarian Dance No. 14 in D minor 

"Brahms heeft de Hongaarse dansen oorspronkelijk gecomponeerd voor piano vierhandig, maar later wel een aantal bewerkt voor piano solo en zelfs voor orkest. Hier spelen Jean-Guihen Queyras en Alexandre Tharaud er zes in eigen bewerkingen en het is alsof ze gemaakt zijn voor cello en piano: sensueel en verleidelijk, niet te dik aangezet en toch met de schijn van zigeunerbloed in de aderen, virtuoos, soms ook een beetje hachelijk als de cellist zich waagt in het hoge vioolregister. De hoofdmoot van de cd vormen uiteraard de twee sonates die Brahms wel zelf voor cello en piano heeft gecomponeerd. Nu de globalisering ook in het muziekleven in rap tempo toeslaat, durf je het bijna niet meer te schrijven, maar de interpretatie doet typisch Frans aan. De eerste sonate (uit 1865) heeft toch al weinig van de Noord-Duitse mist en mest overgehouden, maar Queyras laat zijn cello zingen als bij het mooiste van Fauré. Ondanks de relatief lichte en elegante toon is het spel gedreven genoeg om het hart te raken. In de tweede sonate (uit 1886) valt alles nog meer op zijn plaats, vooral waar Brahms na de turbulentie van het eerste deel in serene sferen terechtkomt."
Klassieke Zaken Magazine 2-2018

"Speeds are sedate, dynamics carefully regulated [in the First Sonata]; but we miss any savagery or turbulence…The mighty Second Sonata inspires a riskier approach, both trading the clean-cut for a more craggy monumentalism…The surprise highlight, though, are the six Hungarian Dances: aflame with character and devil-may-care virtuosity, this is Queyras at his most inspired."
BBC Music Magazine - June 2018

"Never have I heard Brahms’s E minor Sonata sound more calm and unruffled than in this performance by Queyras and Tharaud. Beauty of sound is paramount in their interpretation, all the more effective in this close and well-balanced recording...The players’ idiomatic arrangements of six of Brahms’s Hungarian Dances are a total delight, played with freedom and virtuosity, spirit and infectious enjoyment."
The Strad - 2nd November 2018