Piano Trios 1 & 2

Borodin Trio

Hoewel Anton Arensky een tijdlang studeerde onder Rimsky-Korsakov aan het Conservatorium van Sint-Petersburg, lijkt zijn muzikale verwantschap dichter bij Tchaikovsky te liggen. Het was aan het Moskouse Conservatorium - waar Tsjaikovski's eclectische benadering van muziek de nationalistische school van de 'Machtige Handvol' tot op zekere hoogte in evenwicht bracht - dat Arensky als leraar theorie en compositie ging studeren nadat hij in Sint-Petersburg de Gouden Medaille had behaald. Zijn eigen belangrijkste leerling was Rachmaninov.

Arenski's Pianotrio nr. 1 werd gepubliceerd in 1894, het jaar waarin Balakirev, stichter van de 'Machtige Handvol', Arenski voorstelde als zijn opvolger als muziekdirecteur van de Keizerlijke Kapel in Sint-Petersburg. Het trio was geïnspireerd door Karl Davïdov, die vijf jaar eerder was overleden. Davïdov was een cellovirtuoos die aan de wieg stond van de Russische school van het cellospel, en het trio getuigt postuum van zijn werk aan het Conservatorium van Sint-Petersburg, waar hij in 1863 in dienst trad en waar hij van 1876 tot 1886 directeur was.

Terwijl het Eerste Pianotrio in D klein misschien wel Arensky's bekendste kamermuziekwerk is, blijft het Tweede Pianotrio in F klein zo goed als onbekend. Het tweede trio, gecomponeerd in 1905, een jaar voor zijn dood, is minder abrupt en uitgestrekter dan het eerste, bijna symfonisch in zijn dimensies. Je voelt de muziek door de aderen van de Rus stromen op een manier die hun voorname collega's ontgaat. Wanneer de muziek introspectief stemmig wordt, zijn de Borodinspelers onnavolgbaar. Brian Couzens' Chandos Classics opname is prachtig: warm en toch gedetailleerd.

Arensky:
 Piano Trio No. 1 in D minor, Op. 32
 Piano Trio No. 2 in F minor, Op. 73