Aranjuez

Miloš Karadaglic (guitar) & London Philharmonic Orchestra, Yannick Nézet-Séguin

For his third album on Mercury Classics/Deutsche Grammophon, international chart-topping classical guitarist Miloš Karadagli? takes the world-famous Concierto de Aranjuez as the starting point for a journey across the Spanish landscape, paying tribute to the great composers and musicians who placed the modern classical guitar firmly on the international stage. 

"Een essentieel deel van het bestaan van elke professionele gitarist”, noemt de Montenegrijnse gitarist Milos Karadaglic het beroemde ‘Concierto de Aranjuez’ van Rodrigo. Vooral het middendeel, dat de componist schreef nadat zijn eerste kind dood geboren werd, is een ware klassieker. Milos weet het werk, en ook de ‘Fantasia para un Gentilhombre’, nieuw perspectief te geven en voor het eerst een opname af te leveren met de voorgeschreven snelle tempi in de hoekdelen.

Het resultaat is adembenemend.  

Joaquín Rodrigo - Concierto de Aranjuez for Guitar and Orchestra
 1. Allegro con spirito 05:57   
 2. Adagio 10:52   
 3. Allegro gentile 04:42    
     London Philharmonic Orchestra, Yannick Nézet-Séguin
  
Manuel de Falla 
 4. Homenaje pour le Tombeau de Claude Debussy 03:52   
 5. Danza del Molinero ("El Sombrero de Tres Picos") 03:02    
  
Joaquín Rodrigo - Invocación y danza
 6. Invocación y danza 09:14    
  
Joaquín Rodrigo - Fantasía para un gentilhombre for Guitar and Small Orchestra
 7. I.Villano y Ricercare (Adagietto - Andante moderato) 05:07   
 8. II. Españoleta y Fanfare de la Caballería de Nápoles 10:20   
 9. III. Danza de las hachas 02:01   
 10. IV. Canario  
      London Philharmonic Orchestra, Yannick Nézet-Séguin

Miloš Karadaglic wil de gitaar bevrijden

Andrés Segovia, John Williams, Julian Bream: Miloš Karadaglic is al die fameuze gitaristen schatplichtig. Hij is de nieuwe ster onder de klassieke gitaristen. Zijn fans noemen hem simpelweg Miloš. Bij Deutsche Grammophon heeft hij onlangs zijn derde album uitgebracht: Aranjuez.

Miloš (1983) is cool. Miloš heeft het imago van een popster en het talent van Andrés Segovia. Miloš huppelt pas een paar jaar rond op de internationale concertpodia, maar heeft al een merknaam waar je u tegen zegt. De internationale pers was het er na zijn eerste cd, Mediterraneo, over eens: Miloš heeft de gitaar in de klassieke muziek geherintroduceerd en is een waardig opvolger van John Williams en Andrés Segovia. “Natuurlijk maken dergelijke opmerkingen mij trots. Ik vind het vooral bijzonder omdat Segovia mijn grote inspirator is”, zegt de gitarist.

Als jochie van acht vond hij een oude gitaar in zijn ouderlijk huis in Montenegro. Hij wilde, zoals zoveel jochies, niets liever dan popmuziek spelen. “Ik mocht van mijn ouders op gitaarles, maar vond dat zo oervervelend dat ik er bijna mee was gestopt. Alles veranderde toen mijn vader mij opnames van Andrés Segovia liet horen. Ik vond die zo indrukwekkend. Het leek wel of er een heel orkest uit dat instrument kwam. Alsof er vijftig musici tegelijk aan het spelen waren. Vanaf dat moment heb ik de techniektraining nooit meer ter discussie gesteld.”

Maar voor Miloš was de gitaar meer dan een instrument. Hij groeide op in de oorlogsjaren. In Montenegro was het weliswaar rustig, maar om hem heen woedde de Balkanoorlog. Miloš: “Soms denk ik weleens dat het juist die zware tijden zijn geweest die mijn passie voor de muziek hebben aangewakkerd. Montenegro was een geïsoleerde gemeenschap. Er was zoveel dood en ellende om ons heen. Ik gaf soms kleine concerten en merkte dat mijn muziek mensen even de verschrikkingen van het alledaagse bestaan deed vergeten. Voor mij stond muziek voor vrijheid. Ze opende de deur naar werelden waar ik anders nooit zou zijn gekomen.” Op 17-jarige leeftijd vertrok Karadaglic naar Londen en werd student aan de Royal Academy of Music. Tien jaar later verscheen zijn eerste cd. Terugkijkend zegt hij: “Ik heb wel heel veel geluk gehad. Het ging allemaal zo snel. Ik heb kansen gekregen en ze met beide handen aangepakt.”

Hij is pas 29 maar zijn derde cd is recent verschenen. “De eerste twee cd’s hadden, dankzij de combinatie van Slavische en westerse muziek, nog een sterk autobiografisch karakter. Ze vormden als het ware mijn persoonlijke visitekaartje. Nu werd het tijd voor een andere opname: een cd met een aantal meesterwerken uit het gitaarrepertoire.” Samen met Yannick Nézet-Séguin en het London Philharmonic Orchestra ontfermt hij zich over onder meer het bekende Concierto de Aranjuez en de Fantasía para un gentilhombre van Rodrigo en muziek van Falla: Danza del Molinero en Homenaje. Miloš: “Het is allemaal muziek die de geschiedenis van het instrument veranderde, muziek die de gitaar maakte tot het instrument dat het nu is. Wat Beethovens Vijfde pianoconcert is voor pianisten, is het Concierto van Rodrigo voor gitaristen. Het brengt je tot de grenzen van alles wat mogelijk is op het instrument en biedt een totaalpalet aan emoties en expressiemogelijkheden. De Fantasía was mijn persoonlijke ontdekking, die ik graag met de  luisteraars wil delen. Ik heb dit werk, net zoals veel andere gitaristen, altijd een beetje links laten liggen. Lang stond het in de schaduw van het Concierto, maar gaandeweg heb ik de kwaliteit ervan ontdekt. Het stelt mij als gitarist in staat om nog zoveel meer kleuren en klanken te ontdekken. Deze compositie blijft je verrassen.”

Vraag Miloš naar zijn missie als musicus en zijn antwoord is klip en klaar: “Ik wil de gitaar bevrijden. Ik wil laten horen wat een perfect soloinstrument het is. Te lang heeft het imago te lijden gehad onder de dominante popcultuur, waarin de gitaar vooral wordt gebruikt als begeleidingsinstrument. Maar het instrument heeft een veel langere geschiedenis, een historie die teruggaat tot de middeleeuwen. Er is geen ander instrument dat zoveel mensen aanspreekt.” Geef hem eens ongelijk. Ieder klein jongetje wil gitaar spelen, net als de kleine Miloš, maar niet ieder klein jongetje krijgt de eer om in de voetsporen van John Williams en Andrés Segovia te treden.
Klassieke Zaken Magazine

"[in the Concerto] Karadaglic opts for clearly defined paragraphs of great rhythmic precision...This is a thoughtful and, I think, durable interpretation that will stand the test of time...it's in Rodrigo's Invocacion y danza that we find Karadagli? at his soloistic and, yes, elegant best."
Gramophone Magazine - March 2014

"Miloš Karadaglic has a feather-light touch, honeyed tone and warm bass. Musical details are well thought through, and - like a good pianist pedalling - he knows when, and how long, to let notes and chords ring on for colourful effect...this is a thoroughly recommendable beautiful disc."
BBC Music Magazine - June 2014 *****